Workshop met Bongani, onverwacht gesprek en bonte avond
Onze laatste dag loopt alweer ten einde en dit is de laatste blog van deze reis. Misschien na thuiskomst nog een afsluitende, maar dat kan ik nu nog niet beloven....
Beetje weemoed voel ik al wel.
Na ons laatste optreden gisteravond in de Tasting Room, voelden we een soort vermoeidheid over ons komen: het is klaar en het is goed geweest. Maar we waren absoluut ook heel happy. Deze reis heeft
ons zoveel meer gebracht dan alleen maar nieuwe songs. Het groepsgevoel van Kuzola was al goed, maar dat is alleen maar verdiept. We voelen ons zo op ons gemak bij elkaar, dat we er 's morgens niet
mee zitten om met een slaaphoofd met ragebol en in een ponnetje even een kop thee of koffie te drinken in de gemeenschappelijke ruimte. Daarna brengen we onszelf wel weer in de plooi.
Onze laatste activiteit voor deze reis was de workshop met Bongani. Hij had een aantal zelf gecomponeerde of door hem bewerkte liederen meegenomen. Voor de lunch had hij het moeilijkste lied met
ons doorgenomen, maar als we dachten dat de andere dan een eitje zouden zijn, kwamen we bedrogen uit. Hij had ons maar liefst 5 nieuwe liedjes willen leren, maar bij drie zijn we gestopt. We konden
gewoon niet meer opnemen. Ons hoofd zit zo vol van alle ontmoetingen en gebeurtenissen van deze reis; meer nieuwe dingen was amper meer mogelijk. Het zijn wel prachtige songs die we geleerd hebben;
moeilijk maar mooi. Dat geeft ook de meeste voldoening als je een moeilijk lied onder de knie krijgt, dan krijg je zo'n 'yes'-gevoel over je.
Bongani is een inspirerende man met een geweldige stem. Hij heeft ons o.a. proberen bij te brengen hoe we de ancestors (voorouders) mee kunnen laten zingen voor een groter volume. (En natuurlijk
moeten we zelf de ademsteun niet vergeten... ).
Je wilt het niet geloven, maar tijdens de workshop moesten we opeens hals-over-kop naar binnen, want - yes! - het begon te stortregenen. Wel 15 minuten, maar toch.... alle hemelwater is hier zo verschrikkelijk welkom op dit moment.
De vermoeidheid sloeg steeds meer toe tijdens het laatste lied, maar ik bewonder de man om zijn geduld. Zijn vrouw kwam hem ophalen en toonde als bedenker van de choreografie de bewegingen die bij een van de liederen gemaakt worden.
Ook dit was weer een welbestede dag. Ik weet niet of er iemand foto's heeft gemaakt tijdens de workshop; ik heb nog niets voorbij zien komen op de app.
Tijdens het diner hebben we een beetje teruggeblikt op reis, hoe het ervaren is, wat de mooiste of indrukwekkendste momenten zijn geweest.
Hoewel ik geen minuut heb willen missen van deze reis, zou het helemaal top zijn geweest als alle activiteiten over een paar dagen meer hadden kunnen worden uitgespreid. Behalve alle geplande workshops hebben we zoveel meer zangmomenten gehad. In winkels, in de bus en in taxi's, gewoon op straat, noem maar op.... Zelfs vanavond nog.
Baba belde op dat de deputy mayor (de loco-burgemeester zeg maar) nu bij hem was en die wilde graag een paar mensen van Kuzola ontmoeten.....
Wij lagen nog zo'n beetje voor pampus en stonden niet echt te popelen om daarheen te gaan. Of het ook andersom kon, dat hij bij ons kwam. Dat was goed.
Dus zaten we, Karin K., Hiltje en ikzelf, een halfuur later met Baba, de loco en zijn dochter te praten. De man zat te vissen of wij iets voor hem in zijn taal Xhosa wilden zingen. Eerst de meiden maar even gepolst en ja hoor, was OK, maar dan wel in de gemeenschappelijke woonkamer.
Hij hield eerst nog even een toespraakje, dat hij afgelopen dinsdag al graag had willen komen, maar vastzat in een vergadering in Kaapstad, waar hij echt niet weg kon. En passant zei hij dat Baba over ons had verteld op de radio (o ja? wisten we helemaal niet ) en dat het hem een eer was ons te ontmoeten.
We hebben nog even de sterren van de hemel gezongen en hij was zeer onder de indruk. Hij heeft opnames gemaakt en die worden zoveel mogelijk verspreid via de sociale media.
Link naar een stukje Asimbonanga
Ik lig in een deuk: hier komt Kuzola, een vrouwenkoor met een gemiddelde leeftijd van dik boven de 55 (dank je wel Yael voor het omlaag brengen van dit gemiddelde ) en wij zijn gewoon wereldnieuws
in Zuid-Afrika. (Andisiwe toonde ons vanavond het artikel dat in de krant stond - mét enige journalistieke vrijheid - , een krant met een verspreidingsgebied over alle townships rondom Kaapstad).
Toe maar, het kan niet op.
Maar alle gekheid op een stokje: we realiseren ons best wel wat voor impact ons bezoek gehad heeft. Niet alleen op de zangers van de koren waar we mee gewerkt en gezongen hebben, maar ook op hun hele omgeving en ver daarbuiten. Het geeft een heel bijzonder gevoel, dat je alleen maar door te zijn wie je bent, zoveel mensen hebt geraakt. En op hun beurt hebben ook vele anderen ons geraakt. We hebben velen in ons hart gesloten en wij zitten in hun hart, dat weten we. De verbinding tussen de mensen in Zuid-Afrika en onszelf was af en toe gewoon voelbaar.... Het geeft je een gevoel van nederigheid, dankbaarheid, maar bovenal verbondenheid. En we vinden het zo jammer dat de Kuzola's thuis dit niet hebben kunnen meemaken. We hebben vaak aan jullie gedacht en ik weet dat meerdere mensen een eigen lijntje hadden met het thuisfront, maar we hebben jullie echt gemist. Een volgende reis gaan jullie gewoon mee, afgesproken?
Na vertrek van Baba, de loco en zijn dochter, hebben we een bonte avond gehad. Karin K. en Ineke hadden allemaal mollenvragen bedacht en gelachen dat we hebben! We leken wel een stel uitgelaten
meiden op schoolreisje! Een heerlijke afsluiting van de reis.
We zijn als ZA-reiscommissie in het zonnetje gezet en alle anderen die hand- en spandiensten verrichtten (die bijv. de boodschappen deden en de tasjes vulden). En ikzelf voor mijn blog...
We hebben ons laatste onverwachte optreden nu gehad denk ik, hoewel.... morgenochtend lopen we ook nog rond in Hermanus, dus je weet maar nooit...
Dank iedereen voor de vele reacties, niet alleen die op de blog zelf verschenen, maar ook die van de Kuzolina's zelf en die via hen doorgegeven werden. Ik heb het met veel plezier gedaan. De beste
manier om iets te onthouden - in ieder geval voor mij - is om het vast te leggen. En om dan te merken dat anderen de belevenissen graag meelezen, streelt natuurlijk mijn ego. En natuurlijk ben ik
dingen vergeten en natuurlijk hebben verschillende mensen andere dingen meegemaakt. Maar dat mogen ze na thuiskomst lekker allemaal zelf vertellen....
BTW: de foto's laten zich weer niet laden; na terugkomst dan maar....
Reacties
Reacties
Ik heb genoten van de blog, de leuke foto's en filmpjes en de Feestboekcontacten. Meiden een heel goede thuisreis en tot volgende week.
Goeie reis meiden en rust lekker uit. Tot dinsdag ☀️
Clary...we hebben vreselijk genoten van de blog. Geweldig zoals je alles hebt verwoordt. Op deze manier wordt je echt meegenomen. Dank je wel daarvoor. En voor iedereen goede reis, vast veel om over na te denken in het vliegtuig, en na te genieten. Nogmaals dank, tot ziens. Carla en Anne Miek
Goed gedaan en veel dank voor je leuke schrijfwerk. En allemaal een goede reis enne de stofzuiger staat klaar hahahaha, nee hoor An alles is schoon en klaar, dus ontspannen maar. Nou ladies tot ziens in Beverwijk, Groetjes van een fan.
Lieve Clary,
Dankjewel, dankjewel en nog eens dankjewel. Ik heb genoten van je verslagen. Je hebt het gevoel en de beleving echt een beetje naar de overkant gebracht. Jullie ervaring lijkt me letterlijk onbeschrijflijk, en toch, wat jij de afgelopen twee weken hebt weten te verbeelden is onbetaalbaar.
Je hebt Zuid Afrika een stukje dichterbij gebracht en ons deelgenoot gemaakt van een prachtige onderneming. Plaatsvervangende trots overviel me dagelijks.
Je schrijft echt heel lekker, regelmatig nagedacht, vaak gelachen.
Vooral heel erg bedankt en een heel goede reis!
Clary je blog was geweldig,ook deze laatste. Bedankt voor alle moeite en op deze manier mocht meegenieten .
Goede terugreis
Clary grote dank!!
Jammer Clary dat voor jullie allemaal de reis erop zit. Maar het meeste ga ik je blog missen Clary, ik heb er van genoten en heb het gevoel als een muisje meegereisd te zijn. Dank je wel hiervoor en allemaal een hele goede thuisreis en tot ziens weer in de Stek
Het zit er bijna voor jullie op. Het was geweldog om jullie te kunnen volgen via dit blog. Bedankt Clary voor je leuke manier van schrijven. Wens jullie nog een mooie lastste dag en ern goede terugreis. Fijn dat jullie allemaal zo genoten hebben. Vr groey, Irma
Lieve clary,ik heb net w.s. Je laatste blog gelezen en er weer heel erg van genoten want je schrijft inderdaad zo,dat het lijkt of we alles zelf beleven.daarvoor wil ik je dan ook heel erg bedanken! Hebben jullie trouwens nog iets van de internationale vrouwendag gemerkt? Ik heb die dag samen met een vriendin in Sonnevanck gevierd met een etentje ,dat oa bestond uit Victoria baars uit Afrika! En zo dachten wij toch ook weer aan onze zusters in Afrika! Nogmaals bedankt clary en een hele goede terugreis toegewenst.Ik hoop jullie dinsdag allemaal weer te zien.Hopelijk zijn jullie niet te moe om te komen ...... au revoir lucy.
Lieve Clary, ook ik heb genoten van je prachtige verhalen. En ik kan niet anders dan me aansluiten bij alle anderen die gereageerd hebben. Volgens mij heb je je roeping gemist als schrijfster. Heel goede en veilige terugreis voor jullie allen.
Clary dank nogmaals, van je laatste sappige verhaal heb ik weer erg genoten. Je kan nog een toekomst als boeken schrijf ster hebben. Ik wens jullie een veilige en leuke reis en hoop jullie dinsdag weer te begroeten. Lieve groetjes aan allen.??
Jullie ook allemaal bedankt voor de vele reacties en complimenten. Ik kan nog net in m'n schoenen blijven lopen en ook zitten lukt me nog. ;-)
En wie weet, misschien schrijf ik nog wel eens een boek of zo... :-)
Het was superleuk om jullie zo te volgen
Dank je wel Clary
Daar zit Kuzola dan, op Heathrow!
Goede reis, wat een mooie harmonieuze groep waren we en zijn we! We hebben gestraald, we voelden ons gelift, door elkaar, door de koren, black en coloured, door onze gastvrouwen en heren, door onze chauffeurs, en natuurlijk door de heerlijke warmte in zuid Afrika
In de townships toegejuicht als koor dat zich wil identificeren met een volk met hetzelfde bloed , alleen een ander velletje; in Franshoek bij de coloured gemeenschap brachten wij juist door hun vergeten liedjes.
Wat we deze reis allemaal aan emoties ondervonden laat zich echt haast niet omschrijven.
Ik ben zelf vaak emotioneel incontinent geweest, dat is zeker.
Ik was dit keer niet in mijn geliefde Thailand, de projecten daaroeten even wachten.
Ik kan niet wachten om eerst mooie nieuwe meegenomen ideeën te gaan ontwikkelen. Voor Andisiwe o.a. maar ook ten behoeve van connecties tussen allerlei plekken.
Kuzola, ik hou van jullie.
Dank je wel voor je mooie verhalen. Heb daardoor op afstand de reis meegemaakt. Heb er erg van genoten. Tot ziens
Lieve Clary, wat heb ik toch zitten genieten van al je mooie berichten/verhalen.
Petje af voor je. Ik ben heel trots op je. Knap gedaan hoor!
Dat was een mooie reis om nooit meer te vergeten ook heel enerverend allemaal.
Geen dag was hetzelfde en wat hebben jullie toch heel veel meegemaakt.
Heb je een goede terugreis gehad? Dat hoop ik van harte.
Welkom weer in Nederland en welkom weer in ons midden.
Ik wens je het allerbeste. Ik heb je wel gemist hoor!
Liefs, ?❤️ groetjes ????en kusjes ?? Marva
Heb erg genoten van het verslag en de foto's. Hartelijk dank.
Hee lieve Clary
Heel erg bedankt voor al je verslagen.
Wat een prachtig document.
We zijn nog lang niet uitgepraat over dé reis van ons leven en jouw aantekeningen en foto en fimpjes zijn een welkome aanvulling!!
Lieve medezangeres dank voor alle moeite
Elli en Ineke
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}