Eerst even een update over gisteren.

De ziekenboeg is weer bezet: de griep heeft een hernieuwde aanval op Gerdies gezondheid gedaan en heeft ter versterking nog een darminfectie meegenomen, de gnieperd! Ze heeft een heel arsenaal aan medicijnen van de dokter gekregen, waardoor ze vandaag in ieder geval weer met ons mee kon reizen.

Gisteravond is ook Andisiwe van SUA gearriveerd. Zij reist de laatste paar dagen met ons mee en treedt ook mee op in Stanford a.s. woensdag. Je ziet Renee, de vrijgekomen plek gaat gelukkig niet verloren. Tuurlijk hadden we jou daar liever gezien, maar dit is ook een mooie oplossing.

We moesten vroeg uit de veren, om 4 uur al; Aquila was waiting for us. De mooiste tijd om dat te doen, is 's morgens vroeg als de dieren gaan drinken, en we hadden een rit van ruim 2 uur voor de boeg. We waren allemaal opvallend wakker op dit vroege tijdstip, ook de mensen die 's nachts nauwelijks geslapen hadden (muggen, bang om te verslapen, enz.).

Onderweg nog een prachtige zonsopgang gezien. Tegen half 8 waren we er. Allemaal nog even een handtekening zetten, het sanitair bezoeken, snel een bakkie doen en de safari-auto in.
Andisiwe hield in het begin - en soms ook later nog - haar ogen stijf dicht, zo bang was ze dat de leeuwen op haar af zouden komen. Ze was aan alle kanten geflankeerd door Kuzolala's, dus als de leeuwen ons al zouden willen opeten, zouden ze eerst een beste kluif aan haar lijfwachten hebben en had zij tijd genoeg om te vluchten.

De eerste dieren die we zagen, waren de antilopes, nijlpaarden en diverse watervogels. Daarna nog wat struissies en een springbokkie.

Bij de neushoorns - met hoorn - hebben we heel lang gekeken. Er waren er twee jonkies, waarvan er eentje lekker speels was. Die zat z'n narrige oom een beetje te zieken, die prompt opvloog. Wat zijn die beesten verrassend snel, zeg! Je weet het en toch wordt je erdoor verrast.

Hup, meteen mama rhino ertussen om haar deugniet te beschermen. Mama en oom stonden een tijd als kemphanen tegenover elkaar. Af en toe kwam die kleine er tussendoor om oompje weer even een plaagstoot te geven. Je hebt van die kinderen....
En vlak daarbij de zebra's... ik kan toch zo genieten van die beesten... En ze zijn nog fotogeniek ook! Ik geloof dat ik ze wel 30 keer op de foto heb gezet.

Tussen als die strepen, was ook nog een verdwaalde gnoe, die zijn rust door de zebra's verstoord zag.

Vervolgens gingen we op zoek naar de leeuwen. Die hebben we gevonden, wel 7 stuks. Wat een prachtige majestueuze dieren zijn dat! Ze heten niet voor niks de 'koning der dieren', da's wel duidelijk.

Ook giraffen hebben we gespot. Het viel me op dat hun kleuren lichter waren, een beetje vaal.
We dachten dat we alweer bijna terug waren, toen er opeens 2 olifanten ons pad kruisten.

Terwijl we ons daar nog aan vergaapten, verscheen er een groep apen, waarvan er zeker vijf een jong op de rug of hangend aan de buik meedroegen. Het hartebeest was niet echt gesteld op hun opdringerigheid en joeg ze weer een stukje terug. Meneer struis stond zich voor onze neus verschrikkelijk uit te sloven, terwijl mevrouw struis in geen velden of wegen was te bekennen.

Of zal het speciaal voor ons geweest zijn?
Wat was dat genieten! Niet alleen dit laatste deel, maar de hele rit.

Bij terugkomst in het hoofdgebouw kregen we nog een ontbijt/lunch (het was een uur of 10) met de heerlijkste dingen en ook weer veel lekker vers fruit.

Op de weg naar Hermanus hebben we bijna allemaal even in morpheus' armen gelegen. Niet verwonderlijk na het vroege opstaan en de belevenissen van die dag.
Tegen drieën kwamen we aan bij De Zoete Inval, waarna iedereen haar ding ging doen: rusten, strandwandeling maken, winkelen, enz.
Na het Afrikaanse diner (heel lekker) van Roselyn vertelde Marilyn iets over het werk wat ze doet voor de mensen in de township Zwelihle. Ze vond niet alleen bij ons, maar zeker ook een zeer geïnteresseerd gehoor bij Andisiwe.
Een samenwerking tussen die twee in de toekomst behoort zeker tot de mogelijkheden...