Vergat ik gisteren nog te melden: op de markt in Franschhoek werden sommigen van ons herkend. 'Hey, jullie zijn van dat Nederlandse koor dat door Zuid-Afrika trekt!' Huh... hoe kan dat nou? Ze zeiden dat ze ons op tv hadden gezien, maar we vermoeden eerder dat ze onze site 'Kuzola meets South-Africa' hadden zitten bekijken n.a.v. het Interview van Karin op de radio. Zij had hierin ook onze facebook-site genoemd van de reis. Hoe beroemd kun je worden??

Zondag kerkdag. Misschien niet altijd in Nederland, maar hier dus wel. Een heel andere dienst dan in Khayelitsha. Deze kerk was oorspronkelijk de Nederlands Hervormde kerk. De gemeente was niet echt uitbundig, ingetogen is een beter woord. Dat verbaasde ons nogal. Hoewel... na onze liedjes waren ze wél heel enthousiast. :-)
Nolan - de dirigent - vertelde dat de gemeenschap coloured was, van Aziatische komaf. Dat is hier heel belangrijk; dan heb je toch meer mogelijkheden op de maatschappelijke ladder dan het zwarte deel van de bevolking. Hoe het in deze gemeenschap reilt en zeilt, was ook wel weer goed om te ervaren.
Ik denk dat de dienst in grote lijnen overeenkomt met die in een gemiddelde hervormde of gereformeerde kerk in Nederland. Onze bijbelkennis is ook weer bijgespijkerd.

Het URC-koor zong een mooie uitvoering van Amazing Grace. En wij brachten Thula Siswe, Baba Yeh en Hamba Nathi ten gehore, waar ze best wel van onder de indruk waren.

Na de dienst zaten we bijna allemaal buiten - op degenen na die de lunchtafel aan het bereiden waren -, links de mensen van het kerkkoor en rechts Kuzola. Dat moest anders: ben een praatje met de leden van het kerkkoor gaan maken en allengs maakten er meer Kuzola's de overstap.
Ze waren verbaasd dat we zonder onze mannen op pad waren. Ik denk dat dit hier te veel complicaties zou opleveren.

De lunch was heerlijk, twee soorten pasteitjes, een overheerlijke kippenpoot, veel vers fruit, waaronder vijgen en gooseberries. Het woordenboek geeft als vertaling 'kruisbes', maar volgens ons is een kruisbes blauw en deze waren licht oranje. Je ziet ze ook wel rond de kersttijd in die oranje ballonnetjes. In ieder geval: alles was lekker. Onze bijdrage mocht alleen maar uit kaas en vleeswaren bestaan.

Na de lunch was het tijd voor de workshop. Zij leerden ons het lied Akekho ofana noJesu. En wij leerden hun Thula Siswe.

Ik vond het wel heel bijzonder dat wij hun een Afrikaans lied konden leren. Ook zij en hun (groot)ouders hebben van jongs af aan Suidafrikaans moeten praten. Hun eigen taal is dus gewoon aan het uitsterven. Een van de dames vertelde dat er bij hen Zulu-kinderen komen om Suidafrikaans te leren, maar - concludeerde ze zelf - eigenlijk zouden we naar hen toe moeten zodat wij Zulu kunnen leren. Kijk, hier zijn wat oogjes open gegaan. Mooi dat wij een bescheiden bijdrage aan dat inzicht hebben kunnen leveren.

Het laden van de foto's gaat nog niet lekker. Zo af en toe lukt het, en ik blijf volhouden!!