Gisteravond kwam nog een van de zangeressen van SUA naar ons toe om te laten weten dat de tas met inhoud zo verschrikkelijk fijn was om te krijgen. Haar beide ouders zijn al overleden en zij zorgt als jong meisje voor haar 9 (!) broers en zusjes. Ze helpt in de huishouding in Khayelitsha en het eten is altijd een probleem. Nu hadden ze zomaar 2 zakken levensmiddelen (van haar en haar zusje). Het was voor hun een droom die uitkwam, vooral de rijst, suiker en koffie, helemaal een schot in de roos. Ze wilde ons dit persoonlijk nog even komen melden en heel erg bedanken.... Dit dus waar we het voor doen....   

De laatste ochtend in Kaapstad. Voor de vroege vogels onder ons de laatste yogales o.l.v. Elli in de tuin. 

Daarna voor de meesten nog even een kans om een mooie ketting of lap stof te scoren; voor anderen de mogelijkheid om nog even lekker te tutteren in en om de lodge, of om gewoon in de tuin te zitten. En dat is eigenlijk bij allemaal wel gelukt. 

En groot was m'n blijdschap en de verbazing toen m'n bankpas te voorschijn kwam uit mijn fototas. Antonius heeft volgens mij overuren moeten maken om me alles weer terug te bezorgen wat ik kwijtgeraakt was. Of was het gewoon een mollenstreek? Maakt ook eigenlijk niet uit, ik heb 'm weer!   

Om 12 uur stapten we in de bus en reden we langs de kust en de township Houtbaai richting Stellenbosch (in Houtbaai is de Amy Biehl-stichting actief die via Uthando ook door Kuzola is ondersteund).
Om een uur of 2 begonnen onze magen toch wel te knorren en in Stellenbosch verspreidden we ons over verschillende eetgelegenheden. Ons groepje koos voor een Akker burger. Dit was absoluut de lekkerste hamburger die we ooit gehad hebben. Smullen!

Het inchecken in Magnolia Place verliep een tikkie chaotisch, maar het is allemaal op z'n pootjes terecht gekomen. 6 van ons zitten een straat achter ons in een schitterend huis met een grote halfschaduw tuin erbij. Dat mag wel met dit weer, die halfschaduw; het wordt zaterdag 33 graden...   

Nadat we elkaars kamers bekeken en bewonderd hadden - we blijven natuurlijk vrouwen, hè - gingen we op pad om de inwendige mens te verzorgen. Bij het afrekenen in de Spar kwam de afdeling tuinhuis binnen met een luidkeels Sanbonani. Allemaal leuke reacties en vragen en of we please-please-please nog wat wilden zingen. Hadden we zomaar ongepland een heuse flashmob in de supermarkt!  Stonden we eerst met z'n vijven Asimbonanga te zingen, kwamen er gaandeweg steeds meer Kuzolala's al zingend tussen de schappen vandaan. De caissières en een aantal van het winkelend publiek deden spontaan mee. Wat een te gekke ervaring was dit!   
's Avonds eerst nog even een repetitie en daarna was er een interview met Linzi van Capetalk. Karin was als spreekstalmeester helemaal in haar element - ging top Karin! - en ik vulde af en toe wat aan. Vanavond laat gaat het gesprek de ether in, maar of we de zender kunnen ontvangen, valt nog te bezien. Wij krijgen in ieder geval een link toegestuurd na afloop.

Daarna nog even aan de blog gewerkt, tot letterlijk het licht uitging van m'n tablet. Gewoon leeg, dus!