En wij maar denken dat we op de top zaten van onze belevenissen. Nou, mooi niet!
James Fernie en Xolani van Uthando kwamen ons in hoogsteigen persoon ophalen. Ons gezelschap werd nog uitgebreid door Fréderique en Emanuel uit Frankrijk, die spontaan iedereen met een hand en 3 zoenen begroetten. Die kun je er wel bij hebben.

Het eerste project dat we bezochten, was een lagere school. Uthando heeft zich sterk gemaakt voor de moestuintjes en de betonnen badmintontafels bij de scholen, zodat de kinderen al jong met het verzorgen van de planten en met sport in aanraking kunnen komen. Degene die dit beheert trakteerde ons op een prachtig gedicht over bomen.

In de school zelf stond het schoolkoor te wachten en de marimbaspelertjes. Deze laatsten begonnen de muzikale uitwisseling, gevolgd door het schoolkoor, Kuzula, soms versterkt met de zangers van SUA en SUA zelf. Dit rondje herhaalde zich nog een keer, maar eerst kwam de danser met de blikdekseltjes nog aan bod. Hoe jong het publiek ook was, ze waren ontzettend enthousiast over onze kunsten. Wij zongen Sanbonani, Baba Mnumzane, Sono semali en het National anthem. Meteen daarna zong SUA de ANC-versie op een aanstekelijke, ritmische manier.

Daarna gingen we naar de dagbesteding van de ouderen. Xolani vertelde dat deze mensen 'seasoned people' worden genoemd. Wat een prachtige benaming voor mensen die de nodige levenswijsheid hebben opgedaan en als zodanig op waarde worden geschat. Daar kunnen ze in Nederland nog een voorbeeld aan nemen. En nog dánsen deze mensen, onvoorstelbaar. Zingen en dansen houdt dus blijkbaar jong. We weten wat ons te doen staat, meiden: blijven zingen en vooral dansen!

Hier waren de mensen verdeeld d.m.v. de kleur van hun shirt: wit, blauw of oranje. Iedere groep kwam aan bod met heerlijk aanstekelijke liedjes en wij werden natuurlijk ook weer uitgenodigd. Dezelfde songs als eerder zongen en blonk Jane nog uit met een prachtige uitvoering van Thula Siswe. En ook nu weer zulke leuke, enthousiaste reacties. Voordat we vertrokken werd er een grote knuffelronde gehouden. Ik ben nog nooit zo vaak tegen zulke gewéldige boezems gedrukt....

We vervolgden onze weg naar Ekhaya eKasi, een restaurant dat tot het Uthando-project hoort. Hier werden we verwelkomd door de Major voices, die behalve goed zingen ook nog eens goed konden dansen, heerlijk om naar te kijken. En terwijl wij de omzet van het daaraan verbonden winkeltje verhoogden (heb mooie oorhangers gescoord), werd alles klaar gezet voor het eten. De mensen in de keuken hadden geweldig hun best gedaan, het was heerlijk! Xola Ncethani liet een videoclip zien, waarin hij een prachtig lied zong. Misschien iets voor Kuzola?

Na de lunch bezochten we nog het theater van de Chris Hani secundary school en de Zama dansschool. Hier was een groep jonge kinderen bezig met een balletles, zo schattig!

Hun leraar vroeg of wij als dank een lied wilden zingen en de reactie van een van de meisjes toen wij in haar taal zongen.... onbetaalbaar! Eerst zette ze heel grote ogen in opperste verbazing op en daarna ze kreeg me toch de slappe lach...! We moesten moeite doen om niet voluit met haar mee te lachen. Bij Umakoti vroegen we of degene die het kenden bij ons wilden komen staan om mee te zingen. Na de eerste paar durfals kwam uiteindelijk de hele balletklas bij ons staan. Dan klonk met die schuchtere kinderstemmetjes de eerste regel van het lied en zongen wij 'siyavuma'. Wat een heerlijk besluit van weer een prachtige dag!