Eerst even zeggen dat we in een huis zitten waar geen wifi is. We offeren ons op om ergens koffie te gaan drinken of te lunchen om het digitale contact mogelijk te maken.

Als tweede een correctie: in het vorige verslag had ik het over Langebaan, maar dat moest Paternoster zijn. Vandaag zaten we wel in Langebaan. Eerst voor de tandartsafspraak van Gerdie. Dat was een verhaal op zich, maar ik laat aan Gerdie de eer om dat in geuren en kleuren te vertellen. Haar kies is nu wel gerepareerd overigens.

In een strandtent (alweer) waren we met z'n allen te zoeken naar een onderkomen voor vanavond. Dat was gisteren door de slechte internetverbinding niet gelukt. En eindelijk, na veel zoeken was het raak: een grasdak-kothuis nog wel! Meteen vastgelegd en mijn e-mail opgegeven als contactadres.
Na een overheerlijke avocado-salade gingen we nog boodschappen doen (het was een selfsorghuis en ik ging koken), want het bezoek aan het West Coast National park stond pas om een uur of 4 op de planning op aanraden van een echtpaar dat er pas geweest was. Dan heb je de meeste kans om de dieren te zien, zeiden ze. Vandaag reed Karin weer, Inge werd navigator en ik mocht lekker achterin zitten en af en toe wegsoezelen.

Het wildpark leverde meteen al een grijze muishond op, mooie vergezichten, struis- en andere vogels en een paar verdwaalde schildpadden. De grotere dieren hebben zich vooralsnog schuilgehouden.
We moesten hier op tijd weer vandaan, omdat we ons voor 6 uur moesten melden bij ons huis in Yzerfontein. Het huis stond pal aan de kust met gigantische golven in de branding. Wow....
We hadden 3 trappen te beklimmen en boven aangekomen.... niemand....
Adres gecheckt: ok. Bevestigingsmail nakijken: da's pech, geen wifi.
Op zoek naar internetverbinding had ik bij de buren aangeklopt, heel behulpzame mensen. Buurman bood aan dat we zonodig bij hun konden slapen. Ze hadden 4 bedden en de vijfde persoon - de knapste - mocht wel tussen hen in. Ander voorstel was dat hij in zou breken. Dat kon-ie wel goed, zei hij.

Zijn vrouw bleek praktischer; die belde intussen naar LekkeSlaap. Ze hadden een afbericht gestuurd, maar die kon ik niet openen... ze gaven wel het tel. nr. van iemand die mogelijk nog ruimte had. En dat bleek gelukkig nog steeds zo.

Op het nieuwe adres aangekomen, vielen we van de ene verbazing in de andere: wat een geweldig huis! Zo mooi, zo groot en zo met aandacht ingericht. En ook nog eens 3 terrassen, een branding die ons dag en nacht verwent met het heerlijke geluid van de golven. Had ik al gezegd dat ik dat heerlijk vind? We hebben besloten om hier 3 nachten te blijven. Het enige probleem is dat dit huis nog geen wifi heeft.

Tussen de bedrijven door kregen we het bericht van Toiny dat ze ziek was. Nee, hè! Wat nu?? Eerst maar duimen dat ze op tijd opknapt. Als we wat meer weten, kunnen we altijd nog onze plannen aanpassen, maar we gaan er gewoon vanuit dat ze op tijd weer opknapt.

Go for it, girl!

P.s. een dagje zonder blog is aanstaande, waarschijnlijk morgen al....