Eerst maar even de reis: Marie-Cécile bracht me weg. (Zij past de komende weken op Bas de kat en op het huis, heerlijk!) Ik was lekker op tijd, kon op m'n gemak een nieuw slotje kopen. Had 2 nieuwe thuis: de eerste vertikte het om op de beginstand 000 open te gaan en de tweede ging dan wel open, maar na het instellen deed hij helemaal niks meer.

De overstaptijd in Londen bleek een beetje krap, m'n vlucht daarheen had een klein halfuur vertraging. Van terminal 5 moet je met de shuttelbus naar terminal 3, een ritje van 12 minuten. Daar zit echt kraak noch smaak aan, aan Heathrow, allemaal beton. Het Tata-terrein is daarbij vergeleken een natuurpark. Toen ik bij de andere terminal aankwam, gingen ze net boarden.

Verder een prima vlucht, ruime stoelen, heerlijk eten. 't Was me alleen 's nachts gelukt om m'n bril kwijt te raken. M'n naaste buren gewaarschuwd dat ze vooral op moesten letten waar ze hun voeten zetten bij het opstaan. Uiteindelijk vond m'n buurvrouw hem in het uiterste hoekje van m'n stoel, half ertussen. Gelukkig, hij was terecht en niet eens geplet!

Op vliegveld Kaapstad bij de laatste mensen in de rij voor de paspoortcontrole. Heeft als voordeel dat je koffer er dan inmiddels is als je door de douane goed bevonden bent.

De taxi naar Croxteth Rd was een ander verhaal. Uiteraard pakten we de ochtendspits mee. Tijd genoeg om om je heen te kijken; het gras is bruin en ook de bomen zien er niet fris uit. Hard nodig, een paar weken regen, maar we weten allemaal dat dat er voorlopig niet in zit...

De chauffeur wist wel Green point, maar daar bleef het bij. Ik zei dat het in de buurt van het stadion was op ca. 15 minuten lopen van de Waterfront, maar hij bleef maar doorri!jden. Gelukkig had ik de kaarten gedownload op m'n tablet en na veel vieren en vijven vonden we Altona Lodge. Inderdaad dezelfde waar ik 4 jaar geleden gestaan heb voor onderdak. Dit was toen vol en Peter bleef net zo lang zoeken totdat hij een bed ergens anders voor me gevonden had. Een topper, die man!

Altona is een groot huis en ik slaap op de eerste verdieping. Ik heb een lit-jumaux tot mijn beschikking en er staat ook nog een stapelbed in een klein kamertje ernaast. Als ik wil, zou ik zomaar een gezellig slaapfeest kunnen geven, of zo.

Bij aankomst eerst even wat gegeten. Mèn, wat een keus! 2 soorten yoghurt, melk, muesli, jus d'orange, eieren met spek, 6 soorten Franse kaas, 3 soorten marmelade, 5 soorten fruit, koffie, thee. En o ja, ook nog bruin en wit brood. En voor 80 rand mag je hier van hartenlust uit kiezen. Nou, dat ga ik mooi doen, de komende 4 dagen!

Na m'n siësta - beetje kort en onrustig geslapen in het vliegtuig - op zoek gegaan naar de Waterfront. Ik kwam onderweg regelmatig onderstaand aanplakbiljet tegen:

Goh, denk ik dan, misschien iemand met een minderwaardigheidscomplex, die ook nog eens z'n lief kwijt raakt (ervoor of erna) en nu maar helemaal voor de jackpot gaat. 't Kan verkeren.... Heb de route gelopen die Wendy van de lodge me had uitgeduid. Ben je mooi wel 2 tot 3 keer zo lang onderweg! Ik neem m'n eigen korte route wel!

De mannen van KUMC hadden net pauze toen ik ze vond. Er was me al in het oor gefluisterd dat ze er 's maandags mogelijk niet allemaal waren. Dat klopte: Arthur, Eric, Bulelani en die goeie ouwe Lennox waren er van de guys. De anderen waren van de Thokozani Brothers, net als in 2013. En weer een cd gekocht van de laatsten.

Ik vond Arthur er niet goed uitzien, maar dat kan een momentopname geweest zijn.

Oh, er nog wat: er is wel tijdsverschil, het is hier 1 uur later.

Nou luitjes, tot morgen! Ik ga eens kijken of ik nog Nederlands olympisch nieuws kan vinden. Na zaterdag niets meer gehoord....