Yzerfontein

Gisteren heerlijk uitgeslapen. 't was even afkicken zo zonder wifi, maar dat ging verrassend goed. Dan is er zomaar ruimte voor persoonlijke gesprekken en ontboezemingen.   

Er werd een strandwandeling gemaakt en Inge en ik stortten ons op de was. Niet dat het echt vuil was, maar we hadden nou eenmaal een wasmachine ontdekt.... Om het water ook uit de wasmachine te krijgen, was een ander verhaal. De opvang van het spoelwater was vol en toen stroomde het daarna weer terug in de machine. Blèh!   

We hebben Inge ook een special treatment gegeven want diens hoofd begon lekker vol te zitten. Overigens, de lip van Gerdie neemt langzaam maar zeker normale proporties aan en ze hoeft niet meer bij de lage alten mee te zingen.   

Daarna gingen we op pad om te lunchen en om wifi te zoeken. Beide ging niet gemakkelijk. Sommige restaurants serveren niet meer na een bepaalde tijd en voor wifi moesten we het dorp uit. Daar hadden we gelukkig weer even contact met de thuisblijvers.     

Terug in ons heerlijke huis (het heet 'Happy feet') zaten we elk met een boek op het terras te genieten van de zon en de zee, met een onderbreking om nog een special treatment te doen. Hiervan is het resultaat nog niet bekend, maar de eerste tekenen waren hoopgevend.   

Droomhuis

Eerst even zeggen dat we in een huis zitten waar geen wifi is. We offeren ons op om ergens koffie te gaan drinken of te lunchen om het digitale contact mogelijk te maken.

Als tweede een correctie: in het vorige verslag had ik het over Langebaan, maar dat moest Paternoster zijn. Vandaag zaten we wel in Langebaan. Eerst voor de tandartsafspraak van Gerdie. Dat was een verhaal op zich, maar ik laat aan Gerdie de eer om dat in geuren en kleuren te vertellen. Haar kies is nu wel gerepareerd overigens.

In een strandtent (alweer) waren we met z'n allen te zoeken naar een onderkomen voor vanavond. Dat was gisteren door de slechte internetverbinding niet gelukt. En eindelijk, na veel zoeken was het raak: een grasdak-kothuis nog wel! Meteen vastgelegd en mijn e-mail opgegeven als contactadres.
Na een overheerlijke avocado-salade gingen we nog boodschappen doen (het was een selfsorghuis en ik ging koken), want het bezoek aan het West Coast National park stond pas om een uur of 4 op de planning op aanraden van een echtpaar dat er pas geweest was. Dan heb je de meeste kans om de dieren te zien, zeiden ze. Vandaag reed Karin weer, Inge werd navigator en ik mocht lekker achterin zitten en af en toe wegsoezelen.

Het wildpark leverde meteen al een grijze muishond op, mooie vergezichten, struis- en andere vogels en een paar verdwaalde schildpadden. De grotere dieren hebben zich vooralsnog schuilgehouden.
We moesten hier op tijd weer vandaan, omdat we ons voor 6 uur moesten melden bij ons huis in Yzerfontein. Het huis stond pal aan de kust met gigantische golven in de branding. Wow....
We hadden 3 trappen te beklimmen en boven aangekomen.... niemand....
Adres gecheckt: ok. Bevestigingsmail nakijken: da's pech, geen wifi.
Op zoek naar internetverbinding had ik bij de buren aangeklopt, heel behulpzame mensen. Buurman bood aan dat we zonodig bij hun konden slapen. Ze hadden 4 bedden en de vijfde persoon - de knapste - mocht wel tussen hen in. Ander voorstel was dat hij in zou breken. Dat kon-ie wel goed, zei hij.

Zijn vrouw bleek praktischer; die belde intussen naar LekkeSlaap. Ze hadden een afbericht gestuurd, maar die kon ik niet openen... ze gaven wel het tel. nr. van iemand die mogelijk nog ruimte had. En dat bleek gelukkig nog steeds zo.

Op het nieuwe adres aangekomen, vielen we van de ene verbazing in de andere: wat een geweldig huis! Zo mooi, zo groot en zo met aandacht ingericht. En ook nog eens 3 terrassen, een branding die ons dag en nacht verwent met het heerlijke geluid van de golven. Had ik al gezegd dat ik dat heerlijk vind? We hebben besloten om hier 3 nachten te blijven. Het enige probleem is dat dit huis nog geen wifi heeft.

Tussen de bedrijven door kregen we het bericht van Toiny dat ze ziek was. Nee, hè! Wat nu?? Eerst maar duimen dat ze op tijd opknapt. Als we wat meer weten, kunnen we altijd nog onze plannen aanpassen, maar we gaan er gewoon vanuit dat ze op tijd weer opknapt.

Go for it, girl!

P.s. een dagje zonder blog is aanstaande, waarschijnlijk morgen al....

Paternoster

Voor we vandaag vertrokken, moest er eerst een tandarts voor Gerdie gevonden worden. Ze was nl. niet alleen ziek; 2 dagen geleden brak ook nog haar kies af. Over pech in je vakantie gesproken.... morgen heeft ze een date bij de tandarts. We hoeven niet haar handje vast te houden, zegt ze.

Het gaat vandaag wat beter, gelukkig. Gisteren heeft ze het Vogeleiland aan zich voorbij moeten laten gaan, maar naar aanleiding van onze verhalen wilde ze er ook heen. Drie van ons wilden wel op herhaling en ik bleef bij de ingang heerlijk in het zonnetje zitten met wat leeswerk en een pot thee.

Toen ik even opkeek, zag ik dat het hele vogeleiland in een zeedamp gehuld was. Sneu voor de meiden, dacht ik, maar ik hoorde later dat dit toch wel heel mooie sfeerfoto's opleverde.

Na nog wat snuisterijtjes gekocht te hebben, vertrokken we richting Langebaan. Een leuke kustplaats met vele witgepleisterde huisjes. We vonden een parkeerplek langs het strand en het idee om te gaan picknicken werd spontaan afgeblazen door de temperatuur van het zand. En door die leuke strandtent op 50 m afstand.

Drie van ons wilden zich laten verrassen door een vega-maaltijd met butternut en spinach. Dat is gelukt, die verrassing. Na lang wachten kregen we een schaaltje met 2 vakjes: 1 vak met pompoenmoes en de ander met spinazie. Dat was 't. Geen gerecht waar dit als ingrediënt in zat, of met patat of rijst of zo, alleen dit.... We schoten toch in de lach.....!

Na een korte wandeling door het dorp en nog een ritje in de omgeving, gingen we op zoek naar een 'apteek' voor Gerdie. Zij past zich overigens prima aan de omgeving aan; ze heeft nu een zulu-lip...

Toen op zoek naar onze lodge. Elke keer denken we dat de volgende keer alleen maar minder kan uitpakken, maar we hebben ook nu weer een geweldige locatie. Onze bungalow staat vlak langs het strand: links de haven en rechts met zicht op de baai van Langebaan. Als er ook nog een flinke branding geweest zou zijn, had me dat helemáál het einde geleken....

Vanavond bleek dat 2 van ons een eigen versie van De Mol speelden. Nog zo'n verrassing! En we mogen allemaal meedoen. Ben nu al heel erg benieuwd naar de eliminatieronde.

Lambert's Bay

Gisteren kregen we van een van de Kuzolala's bericht dat ze moest afhaken voor de reis. Ontzettend jammer voor haar en voor ons. Maar soms zijn er belangrijker dingen die voorgaan. We snappen helemaal de keuze je die gemaakt hebt, maar meis, we gaan je deze reis gewoon hartstikke missen! Hou je haaks, hè!

Vanmorgen bleek dat een van onze snotteraars toch wel een stuk zieker geworden was gedurende de nacht. Gerdie heeft het hevig te pakken. Na het ontbijt hebben we haar met z'n vieren een special treatment gegeven en daarna gaan we haar pamperen tot ze het helemaaal zat is.

Bij de supermarkt hebben we wat spullen ingeslagen om ergens onderweg met een lichte maaltijd te picknicken. Die lunches hier bevatten nl. van die calorieën die direct de weg naar je middel weten te vinden om daar voorlopig niet meer weg te gaan.

De weg naar Lambert's Bay ging sneller dan we gepland hadden. Uiteindelijk hielden we de picknick in de tuin van ons nieuwe onderkomen. Een tuin - niet zo heel groot - met zoveel vogels in de bomen en struiken, dat de vogelliefhebbers onder ons meteen al begonnen te watertanden. Verrekijker en vogelboeken werden erbij gehaald om te achterhalen welke vogelsoorten zich zo luidruchtig lieten horen, terwijl ondergetekende heerlijk lag te soezelen.

Aanleiding om hierheen te gaan, was het vogeleiland. We gingen hier met z'n vieren heen, omdat Gerdie nog wat slaap ging inhalen. Onderweg daarnaartoe liepen we een stukje over het strand. Inge en ik gingen hebben pootje gebaaid (of gepootjebaaid, doorhalen wat niet van toepassing is). Langs de waterlijn lagen hele stukken van het onderwaterbos met een doorsnee van 2 tot wel 6 cm. Aan de voet zat er vaak nog een heel nest jong mosselen. Dat moet een flinke storm geweest zijn die dat allemaal los kon wrikken....

Het vogeleiland zelf is niet zo groot, maar ik heb nog nooit zoveel meeuwen, sternen, aalscholvers en jan-van-genten bij elkaar gezien. En daarachter, meer richting zee, de zeerobben.

Voordat we gingen eten, hebben we eerst Gerdie opgehaald en hebben we aan de waterkant heerlijk gegeten. Zelf had ik de catch of the day, 'kodnot' noemden ze het, zo vers dat-ie zo van de graat viel, verrukkelijk!

Na terugkomst in onze b&b, kwamen de anderen spontaan even buurten - en gezamenlijk een overnachtingsplek zoeken voor de volgende dag, terwijl ik me op de blog stortte. En wijn drinken uit een kroes heeft ook wel wat, vind ik....

Rotstekeningen

Hallo allemaal, door het gestuntel met het blog gisteravond, is er waarschijnlijk ook geen bericht uitgegaan naar alle volgers. Hierbij alsnog. :-)

Groetjes, Clary

--------------

Potverdrie-dozie-dubbeltjes!!

Dit is nu al de zoveelste keer dat de wifi-techniek me in de steek laat. Net op het moment dat ik wil opslaan, valt de verbinding weg. Hele verhaal weer weg, grrrrrrrr...... Ik weet het, dit is Afrika en ik kan niet hetzelfde verwachten als in Nederland, maar ik baal stevig!

Laten we maar naar de dag van vandaag gaan. Allereerst hartelijk dank voor al jullie reacties tot nu toe. Ben er blij mee, ga vooral zo door! De foto's kan ik nog steeds niet laden. Best jammer, want ik had jullie er graag een beeld bij gegeven. Misschien lukt het morgen op een ander adres. Houd moed!

Moest vandaag met de billen bloot; als tweede chauffeur mocht ik vandaag aan de bak. Heb 20 jaar geleden eens in een bus gereden, maar dit is een automaat en bovendien rijden ze hier LINKS. Er waren 2 lange stukken gravel road bij, waar je niet harder mocht dan 40 km/hr. En dat moet je ook niet willen, geloof me! Maar ik heb dus wel weer een grens verlegd, toevallig.....

Het voordeel hiervan was dat de dames op hun gemak de omgeving in zich konden opnemen. Ze hebben bavianen, parelhoenders, springbokken, reebokken gespot. Vogels ook, maar niet zoveel als ze gehoopt hadden. Op de ruim 2 uur durende rit kwamen we op de heenweg 2 auto's tegen. Op de terugweg was het spitstijd, wel 6 auto's! Soms waanden we ons helemaal alleen in dit Afrikaanse landschap; de stilte was soms hoorbaar....

De tekeningen van de olifanten waren prachtig: onvoorstelbaar dat ze zo lang geleden gemaakt zijn.

Wat Snot, Snuf en Snuitje betreft: het gaat steeds beter. Nog niet helemaal ervan af, maar beter als het was. Bij terugkomst nog even snel afkoeling gezocht in het zwembad, waarna we aan konden schuiven voor een overheerlijk bord Bobotie.

's Avonds hebben we nog gezongen voor onze gastvrouw en -heer. Vonden ze echt heel leuk. We hebben lekker nog een uurtje bij elkaar gezeten en van alles uitgewisseld over (Zuid-)Afrikaanse muziek.

De Big 5

Vanmorgen gepakt en gezakt Altona Lodge achter me gelaten, in de wetenschap dat ik er over ruim een week weer terug ben. Ik vond het een prima onderkomen. En gisteren zag ik ook dat ze in de vitrinekast verschillende cd's met Afrikaanse muziek hadden. Peter bood aan om een cd-speler op m'n kamer te zetten, maar we zijn het allebei vergeten. Nou ja, straks weer nieuwe ronde, nieuwe kansen. Er lagen ook nog wat kettingen, armbanden en andere snuisterijtjes, dan weten jullie dat alvast!

Ging op tijd naar het vliegveld om alvast de huurauto te regelen, maar het systeem lag plat en ze wilden nu het paspoort van Karin in het echie zien. En die was net geland.... Van de nood een deugd gemaakt, alvast wat water ingeslagen en ontvangstcomité gespeeld. De Big 5 was compleet!

Daarna gingen we de bus ophalen, een avontuur op zich. Niet zozeer het ophalen, als wel om de automaat te leren kennen en vooral... het links rijden. Ik liet graag de beurt aan Karin, die is een bus gewend.

Na een paar km had ze de boel onder controle en ging het verder prima. De gps wilde in het begin niet doen war wij wilden, maar de aanhouder wint. En wij hebben gewonnen! De eerste dirt road (onverharde weg) hebben we gehad. Ging best goed, was redelijk vlak en vrij breed.

Voor de lunch hadden we Darling uitgekozen, een klein plaatsje, waar een restaurantje 'Evita Se Perron' zat. Een ontzettend leuke plek! Het is een heel oud treinstationnetje waar o.a. Evita Bezuidenhout het heeft gemaakt tot wat het nu is. Het dient als restaurant, cabaret en voor feesten en partijen. En al die oude posters en schilderijen, zelfs tot aan de wc aan toe! Geweldig! Jammer dat de tijd het niet toeliet om wat langer rond te kijken. 4 van de 5 waren behoorlijk gaar van de nachtvlucht en wilden niet te laat op de eindbestemming van die dag komen. Daarbij zijn Inge en Gerdie niet helemaal tof uit het vliegtuig gestapt, dus vroeg naar bed voor de ladies...

Citrusdal is verrassend groen in vergelijking met de uitgestrekte droge savannes, waar we doorheen reden. Het land schreeuwt om water! Niet alleen Citrusdal, maar ook onze B&B heeft een grote, groene tuin. OK, het gras vertoonde ook flinke bruine plekken, maar de planten en bomen zagen er goed uit. Blijkbaar geeft de rivier ondergronds voldoende water aan de begroeiïng. En oh wonder.... er zat water in het zwembad! Mevrouw verontschuldigde zich door te vermelden dat het met 'grijs' water vermengd is, maar dat kon de pret niet drukken! Heerlijk zo'n duik in een zwembad, als je alleen een lege bak verwacht!

Mevrouw heeft heerlijk voor ons gekookt, een Afrikaanse kippastei, iets met couscous en nog een zoete punt van het een of ander. Bij de koffie had ze iets van .... zusters, een mierzoet iets, smaakte een beetje naar oliebollen. We hebben het bij één gelaten...

De reizigsters hebben zich allemaal teruggetrokken, en ik zit onder de Afrikaanse sterrenhemel dit verslag te schrijven met het geluid van tientallen krekels op de achtergrond. Dit is Genieten met een hoofdletter...

PS: de foto's laten zich moeilijk laden. Morgen weer een nieuwe poging.

Nu lekker naar bed, want die loopneus wil ik ook zo snel mogelijk weghebben. 'Slaap is de beste medicijn', zei men vroeger al, en volgens mij klopt dat als een zwerende vinger....

Een verrassing

Aaagghh, gisteren te veel gelopen. De vergroeiïng aan m'n voet speelt op. Normaal gesproken is dat prima te hendelen, maar de vele km gisteren waren wat te veel van het goede. Vanmorgen dus lekker getutterd en de nodige telefoontjes en berichten afgewerkt.

's Morgens word ik meestal gewekt door een vrolijke fluiter, met recht! Je kunt vaak het verschil niet horen tussen het fluiten van mensen en dat van deze gevederde vriend. Grappig! Misschien is het wel een papegaai, die ons imiteert. Of misschien hebben de mensen het fluiten wel van deze vogel overgenomen. Wie het weet, mag het zeggen....

Snotver.... heel toepasselijk: te vroeg gestopt met m'n druppeltjes en nu neusverkouden.

Waar ik vooral gisteren moeite mee had, zijn de bedelaars die zich echt aan je opdringen. Als het ze om eten te doen is, heb ik meestal wel wat eetbaars in m'n tas. Gisteren was er een man met een kindje op z'n arm, zo'n klein kontkrummeltje. Wilde geld om melk te kopen voor de baby. Ik geef in principe geen geld, maar melk wil ik wel kopen voor zijn kind. Hij sjeest meteen naar een winkel en pakt het allergrootste blik babyvoeding, 4 of 5 literverpakking of zo. Nah, dat was echt niet de bedoeling; daarom juist het kleinste blik. Ik laat in het midden of ik er goed aan heb gedaan of niet. Het kan best zijn dat zodra ik m'n hielen gelicht heb, hij teruggaat naar de winkel om het weer voor geld in te wisselen. Dat is dan maar zo. Maar de duidelijk verslaafde mensen in het centrum die zich aan je blijven opdringen en met je mee blijven lopen.... zo moeilijk....

Vanmorgen had ik geen idee hoe verrassend deze dag zou verlopen. Begin van de middag weer naar de Waterfront. Simphiwe was er ook nu niet; het regelen nam meer tijd in beslag, zei hij via de telefoon. Vanavond gaan we chatten via messenger.

Even blijven kijken bij de mannen. Ik was benieuwd wie de leadzang ging doen, want ook Arthur was er niet. Dat werd Zola. Wow, een heel andere sound meteen, veel krachtiger. Later nam 1 van de Thokozani Brothers het over. Na afloop kon ik horen waarom: een te grote aanslag op zijn stem, hij was helemaal hees.

Terwijl ik daar nog stond, kwam er een Afrikaanse dame naar me toe die vroeg of ik van Kuzola was. Ja dus. Bleek het Andisiwe te zijn die ook met haar koor op de Waterfront optrad! Ik zei dat er nu iemand in Nederland stikjaloers zou zijn in de wetenschap dat ik met haar stond te praten, is het niet, Elli? Heb e.e.a. besproken met haar, waar ik vanmorgen met Elli over mailde. Hoef je dus niet meer te doen, meid.

Het wordt allemaal een partij leuk! Ik mocht niet alles verklappen van haar, dus ik hou me beperkt in de informatie. Wat ik wel mocht zeggen, is dat we tijdens de kerkdienst uitgenodigd worden om daar iets te zingen. Dan weten de Kuzolala's dat alvast. Ik weet niet of Toiny ook deze blog leest. Zo niet, kan iemand haar dat dan even in het oor fluisteren?

Ik heb genoten van de optredens, zowel van de guys als van Save us all GC. Straks ga ik proberen om er een filmpje op te zetten, maar hang me er niet aan op als het niet lukt...

Greenmarket square

Vanmorgen ging ik op pad om de cd-winkel te zoeken, waarvan de eigenaar me 3,5 jaar geleden zo goed aan verschillende Afrikaanse muziek heeft geholpen. Ik wist dat het op weg naar de Greenmarket Square moest zijn, maar kon het niet op eigen kracht vinden. Navraag bij een aantal parkeerwachters leverde me wel flinke wandelingen op, maar geen winkel.

Om even bij te komen - en omdat het lunchtijd was - ging ik naar de Pan African Market. Het gezellige zitje van een paar jaar geleden is echt verdwenen en het ziet er allemaal wat kaal uit. Heb daar iets Ethiopisch gegeten: een soort brij van witte bonen, rode paprika of pepers en nog wat ondefinieerbaars en kruiden. Te eten door te dopen met wat brood. Erg lekker, moet ik zeggen. Van de ober hoorde ik dat de bewuste cd-winkel was gestopt; kon niet op tegen de concurrentie van alle downloads. Errug jammer!

Na de lunch door het gebouw gewandeld, met al zijn winkeltjes in elk kamertje en op gangen en hallen. Ik vond daar in een winkeltje kopjes van hetzelfde aardewerk dat ik ooit in Napier had gekocht. Mijn beker was gesneuveld een paar maanden geleden, en nu vond ik zomaar een vervanging! En raad eens... er was ook een winkeltje waar allemaal Afrikaanse cd's te koop werden aangeboden. Het schoot nog door me heen dat hij mogelijk de cd's opgekocht had bij de bewuste winkel. Zou zomaar kunnen...

En wat ik ook ontdekte: een kleermaker met een giga aantal Afrikaanse stoffen. Wie weet kunnen we daar wat mee m.b.t. nieuwe sjaals. Hier alvast een voorproefje:

Daarna m'n weg vervolgd naar Greenmarket Square. Heb daar een tas gescoord, zelfde model wat ik had, maar die beter bij m'n nieuwe jas kleurt. Ik wil er natuurlijk wel goed bij blijven lopen, dat snappen jullie.

De volgende stap was naar de Waterfront. Bijna alle guys waren er, behalve Lennox en Simphiwe. De laatste was wel van plan om te komen, maar er kwam iets zakelijks tussendoor. En ook in Zuid-Afrika geldt: de zaken gaan voor het meisje! Nog wel met Melumzi en vooral Xolisile gepraat tot hun volgende optreden. Dus... morgen weer die kant op om teen en tander met Simphiwe door te praten.

Op de terugweg ben ik de Food Market binnen gelopen. Had ik tot dusver nog niet gedaan en was toch wel nieuwsgierig. Nou meiden, als jullie lekker willen eten, kun je hier terecht. Bijna alles onder de 100 rand en genoeg variatie. Ik ging voor de nacho's. Daar is weinig Afrikaans aan, maar is wel erg lekker.

Op de terugweg zag ik dat de Tafelberg zich voor de nacht opmaakte en alvast het tafelkleed had aangetrokken.

Terwijl in dit verhaal aan het typen ben, volg ik met een half oor de tv, waar Zuma zijn aftreden aankondigt. Ben benieuwd of ik hier morgen verder nog wat van merk.

Het valt me op dat het aan het eind van de middag en vanavond alweer zo waait. Weet niet of dit bij Kaapstad hoort of dat er een depressie rondwaart. Ik vind het wel lekker, die afkoeling....